Bakterie Escherichia coli są obiektem wielu badań – naukowcy chętnie wykorzystują je w biotechnologii. Dodatkowo bakteria ta jest dość szeroko rozpowszechniona w środowisku: w glebie czy w wodzie, dlatego bardzo łatwo może dojść do zakażenia E. Colą zarówno przez przeniesienie jej z własnego jelita grubego, jak i poprzez Dziś choroba jest już bardzo rzadka, jednak jeszcze sto lat temu zbierała śmiertelne żniwo liczone w milionach ofiar na całym świecie. Tularemia (gorączka zajęcza, dżuma gryzoni) - potencjalnie śmiertelna choroba powodowana przez pałeczki bakterii Francisella tularensis. Schorzenie dotykające głównie zwierzęta, ale też ludzi Paradontoza jest powodowana przez płytkę nazębną1–4. Paradontoza jest powodowana przez bakterie znajdujące się na granicy dziąseł, tworzące płytkę nazębną na osłonce nabytej 1,3. Bakterie tworzą płytkę nazębną, a pozostałości bakteryjne i endotoksyny uwalniane przez te bakterie, powodują stan zapalny w otaczających Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. Chlamydioza to jedna z chorób przenoszonych drogą płciową, wywoływana przez bakterie z gatunku Chlamydia trachomatis. Szczep ten jest odpowiedzialny za wywoływanie stanów zapalnych w obrębie narządów rodnych i układu moczowego. Jakie są podstawowe objawy chlamydiozy? Dlaczego tak istotne jest jak najszybsze włączenie leczenia? Czym są chlamydiozy? Chlamydiozy należą do grupy chorób zakaźnych wywoływanych przez bakterie z rodzaju Chlamydia. Wyróżniamy kilka ich gatunków – związane są z wystąpieniem stanu zapalnego w rozmaitych narządach. Za zakażenia w obrębie dróg moczowo-płciowych odpowiadają konkretnie drobnoustroje z gatunku Chlamydia trachomatis, które jednocześnie są najbardziej powszechnymi bakteriami z tego rodzaju. Co ważne, panowie zwykle zapadają na chlamydiozę po osiągnięciu dojrzałości płciowej, zwłaszcza pomiędzy 21. a 25. rokiem życia. Panie również częściej chorują przed ukończeniem 25 lat. Schorzenie leczy się stosunkowo łatwo – jednak pacjenci, u których symptomy nie występują, rzadko zgłaszają się do lekarza i poddają terapii. Tymczasem nieleczona chlamydioza może prowadzić do poważniejszych problemów zdrowotnych. Chlamydia trachomatis – co warto wiedzieć o tej bakterii? Bakteria Chlamydia trachomatis z reguły przenosi się podczas stosunku seksualnego, a w krajach rozwiniętych chlamydioza układu moczowo-płciowego należy do najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Niektóre dane wskazują, że w Polsce częstość zakażeń plasuje się na poziomie 20-40 proc. Co ciekawe, ryzyko zakażenia jest wyższe u kobiet – o 3,5 raza w porównaniu do mężczyzn (związane jest to z budową anatomiczną narządów rodnych oraz florą bakteryjną pochwy). Warto jednak zaznaczyć, że według szacunków, nawet 80 proc. zakażonych pań nie odczuwa objawów klinicznych choroby. Chlamydia trachomatis to bakteria gram-ujemna z rodzaju Chlamydia. Należy do tzw. bezwzględnych bakterii wewnątrzkomórkowych, czyli mikroorganizmów, które rosną i namnażają się wyłącznie w komórkach żywiciela. Kiedy wtargnie do organizmu, przyczepia się do komórek, przenika do nich i zaczyna się namnażać. Z krwią roznosi się po całym organizmie. Chlamydia – szczególnie niebezpieczna w ciąży Co ważne, zakażenie chlamydią jest niezwykle niebezpieczne u kobiet ciężarnych. Jest istotnym zagrożeniem dla prawidłowego przebiegu ciąży – jest niebezpieczne zarówno dla płodu, jak i matki. Do związanych z tym powikłań zalicza się poronienia, przedwczesne porody. Co więcej, bakteria może zostać przekazana w czasie porodu (nie tylko fizjologicznego, lecz także w przypadku cesarskiego cięcia) na noworodka i wywołać u niego zapalenie spojówek (zwykle ujawnia się około 5-14 dnia życia dziecka i objawia się śluzową wydzieliną, zaczerwienieniem spojówek oraz obrzękiem), zapalenie płuc (na ogół występuje pomiędzy 2-16 tygodniem życia, zwykle ma łagodny charakter, ale nieleczone może skutkować poważnymi uszkodzeniami układu oddechowego dziecka) i inne, np. stany zapalne gardła, ucha środkowego czy wsierdzia. Objawy zakażenia Chlamydią trachomatis Najpoważniejszym problemem z punktu widzenia epidemiologicznego jest częsty bezobjawowy przebieg zakażenia Chlamydią trachomatis. Wielu pacjentów nie jest więc świadomych obecności infekcji, co powoduje, że podczas kolejnych kontaktów seksualnych dochodzi do rozprzestrzeniania choroby – okres inkubacji wynosi około 7-14 dni od momentu zakażenia. Jeśli wystąpią objawy u pacjentów płci męskiej, są związane z obecnością: stanów zapalnych cewki moczowej – ból podczas oddawania moczu, pieczenie, świąd, bóle podbrzusza i jąder, obecność śluzowo-ropnej wydzieliny, stanów zapalnych najądrzy – intensywny ból zlokalizowany w mosznie z jedno- lub obustronnym obrzękiem, ból podbrzusza, może pojawić się także gorączka,stanów zapalnych gruczołu krokowego – ból prostaty, gorączka, ból w trakcie oddawania moczu oraz stolca, częstomocz, mogą wystąpić także nieprawidłowości w funkcji narządów płciowych, jak np. przedwczesny wytrysk czy niepełny wzwód. Zapalenie najądrzy, jako miejsca magazynowania plemników, może skutkować męską niepłodnością – zaburzone zostają funkcje oraz budowa plemników. W przypadku kobiet najczęściej obserwuje się następujące objawy: upławy,ból, świąd,częstomocz,krwawienia śródcykliczne,bóle odczuwane w obrębie podbrzusza,dyspareunia (bolesność podczas stosunku). Owe symptomy – podobnie jak u mężczyzn – powiązane są zwykle z konkretnymi stanami zapalnymi wywołanymi zakażeniem opisywaną tu bakterią. Skutkiem mogą być stany zapalne gruczołów przedsionkowych pochwy, zapalenie pochwy (często przebiega bezobjawowo), szyjki macicy (w jego przebiegu może pojawić się ból podczas wizyt w toalecie, obrzęk i pęcherzyki występujące na narządzie) czy jajowodów. To właśnie stany zapalne w obrębie ostatniego z wymienionych tu narządów mogą wiązać się z najpoważniejszymi konsekwencjami, ponieważ dochodzi do upośledzenia ich drożności, co z kolei skutkuje trudnościami z zajściem w ciążę. Podstawowymi objawami są wówczas: nasilenie upławów, krwawienia po stosunku (często związane z pojawieniem się nadżerki szyjki macicy) czy ból podczas oddawania moczu. U kobiet mogą pojawiać się także stany zapalne moczowodów, które mogą objawiać się nie tylko bolesnością podczas wizyt w toalecie, lecz także ropomoczem. Co ważne, niektóre dane wskazują, że zakażenie bakterią Chlamydia trachomatis może zwiększać ryzyko raka szyjki macicy. Zakażenia Chlamydią trachomatis – forma przewlekła i powikłania Forma przewlekła zakażenia jest szczególnym zagrożeniem dla płodności. Wiąże się to nie tylko ze wspomnianymi już wyżej uszkodzeniami jajowodów, lecz także ze stanami zapalnymi błon śluzowych macicy, co może skutecznie ograniczać szanse na implantację zarodka. Co więcej, w przypadku przewlekłego zakażenia opisywaną tu bakterią mogą pojawić się także stany zapalne w innych lokalizacjach, np. w stawach czy gardle. Jeśli zaś konkretnie skupimy się na powikłaniach, zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn, zakażenia chlamydiowe mogą prowadzić do Zespołu Reitera, który manifestuje się stanami zapalnymi w obrębie spojówek, cewki moczowej i wspomnianych już stawów. W przebiegu choroby obserwuje się również zmiany na skórze i błonach śluzowych – zwłaszcza łuszczycopodobne wykwity o charakterze grudkowo-krostkowym. Nieraz dochodzi do zapalenia gardła (na ogół bez charakterystycznych objawów) lub zapalenia odbytu, któremu towarzyszą uczucie pieczenia oraz śluzowo-ropny wyciek. W przypadku podejrzenia zakażenia chlamydiozą, należy skonsultować się lekarzem ginekologiem, dermatologiem, urologiem lub andrologiem (w przypadku mężczyzn). Diagnostyka zakażenia Chlamydią trachomatis Postawienie diagnozy chlamydiozy jest stosunkowo trudne, zwłaszcza przy bezobjawowym przebiegu. Sugerować mogą ją nawracające zakażenia w obrębie miednicy mniejszej czy przewlekły zespół bólowy miednicy. Badanie w jej kierunku jest również często wykonywane jako element diagnostyki niepłodności. Wstępną diagnozę stawia się na podstawie wywiadu z pacjentką lub pacjentem oraz obserwacji zgłaszanych objawów. Powinno się wykluczyć inne infekcje intymne, jak rzeżączka czy rzęsistkowica. Niezbędne jest też przeprowadzenie badań laboratoryjnych. Można wykorzystać testy mające na celu wykrycie przeciwciał przeciwko antygenom bakteryjnym, wytworzonym przez organizm w surowicy krwi lub badania molekularne, wykrywające materiał genetyczny bakterii w wymazie z szyjki macicy czy cewki moczowej. U mężczyzn materiał do badań pobiera się z ujścia cewki moczowej (rzadziej z odbytu). Można przebadać też poranną próbkę moczu. Co istotne, za złoty standard uznaje się w tym zakresie hodowlę komórkową – jak podają szacunkowe dane, jej czułość wykrywania zakażenia waha się na poziomie 70-80 proc. Leczenie chlamydiozy narządów rodnych Chlamydie to bakterie, więc podstawą leczenia jest antybiotykoterapia (głównie są to antybiotyki z grupy makrolidów, tetracyklin oraz niektórych fluorochinolonów) – trwa ona minimum 7 dni. Pamiętajmy, że ze względu na możliwy przebieg bezobjawowy, powinni zostać przeleczeni także wszyscy partnerzy seksualni osoby zakażonej, z którymi współżyła w okresie wylęgania patogenu. Do czasu wyleczenia obowiązuje też bezwzględna abstynencja seksualna. Niestety, chlamydioza ma tendencję do nawrotów, co czasem wiąże się z koniecznością ponownej antybiotykoterapii. Co istotne, objawy zakażenia u kobiet (jak ból, pieczenie, świąd, obrzęki, zaczerwienienie, upławy) można łagodzić, przemywając zewnętrzne narządy płciowe roztworem chlorowodorku benzydaminy. Warto jednak pamiętać, że prawdziwym wyzwaniem jest zwalczanie powikłań chlamydiozy, takich jak niepłodność na skutek zapalenia najądrzy czy jajowodów. Profilaktyka – jak zapobiegać zakażeniom chlamydii Podstawą jest fakt, że przed odbyciem stosunku (zwłaszcza przygodnego) warto pomyśleć o zabezpieczeniu, które pozwoli zminimalizować ryzyko zachorowania nie tylko na chlamydiozę, lecz także inne choroby przenoszone drogą płciową, w tym zakażenie wirusem HIV. Najważniejsza jest w tym zakresie prezerwatywa – pamiętajmy, że inne środki antykoncepcyjne, które mają uchronić przed nieplanowaną ciążą, jak np. tabletki hormonalne, nie strzegą przed chorobami wenerycznymi. Chcąc ustrzec się przed zakażeniem, warto poznać czynniki, które zwiększają jego ryzyko: wczesny wiek rozpoczęcia współżycia,duża ilość partnerów seksualnych,częste zmiany partnerów,partnerzy z grup ryzyka zakażenia,niestosowanie barierowych środków antykoncepcyjnych – np. wspomniane wyżej prezerwatywy. Co więcej, zainfekowaniu sprzyja też menstruacja, pozostałości po poronieniu czy różnego rodzaju zabiegi wewnątrzmaciczne. W tych przypadkach należy zachować szczególną ostrożność. Pawlikowska, M., Deptuła, W., Choroby u ludzi spowodowane chlamydiami i chlamydofi lami, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej (online), 2007; 61: 708-717 [dostęp: Chudzicka-Strugala, I., M. Karpiński, T., Zeidler, A., Szkaradkiewicz, A., Pawelczyk, L., Banaszewska, B., (2014). Występowanie zakażeń Chlamydia trachomatis u kobiet z niepłodnością w Polsce, Ginekologia polska. 85. 843-846 [dostęp: Choroszy-Król, I., Bober, T., Frej-Mądrzak, M., Chlamydia trachomatis – aspekty kliniczne i terapeutyczne, Family Medicine & Primary Care Review 2013; 15, 3: 447–449 [dostęp: Filipp, E., Niemiec, Kowalska, B., Pawłowska, A., Kwiatkowska, M., Zakażenie Chlamydia trachomatis u aktywnych seksualnie nastolatek, Ginekologia polska 2008, 79, 264-270 [dostęp: Chlamydioza to choroba przenoszona drogą płciową. Wywoływana jest przez głównie przez bakterie chlamydia trachomatis, które przenoszą się podczas stosunku seksualnego bez zabezpieczenia lub przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną. Bakterie te mogą wywoływać zapalenie szyjki macicy lub cewki moczowej. Może również powodować zapalenie stawów, spadek odporności i zmiany w układzie nerwowym. W przeciwieństwie do chorób takich, jak HIV czy AIDS chlamydiozę da się wyleczyć. W tym artykule dowiesz się jakie są przyczyny, rodzaje, objawy, sposoby leczenia i zapobiegania chlamydiozie. Jakie są rodzaje chlamydiozy? trachomatis Odpowiada za pojawienie się zapalenia układu moczowo-płciowego i zapalenia spojówek. Najczęściej przenoszona jest drogą psittaci Wywołuje ornitozę, czyli groźną chorobę w pierwszych dniach przypominającą przeziębienie). W dalszym etapie rozwija się zapalenie płuc. Ten typ chlamydii bierze się od kontaktu z ptakami, a dokładnie od wdychania cząsteczek zawierających drobiny ich wysuszonego pneumoniaePowoduje infekcję dróg oddechowych, uszkadza oskrzela, może powodować nawracający katar i zapalenie stawów. Przenosi się drogą są przyczyny chlamydiozy?Chlamydioza jest powodowana przez bakterie chlamydia trachomatis, którymi można zakazić się poprzez stosunek analny, oralny oraz dopochwowy. W największej grupie ryzyka są osoby między 15 a 25 rokiem życia, które często zmieniają partnerów. Chlamydią można również zarazić się drogą kropelkową (przez kontakt ze śliną lub krwią), jednak wtedy jest to chlamydia pneumoniae a nie trachomatis. Jakie są objawy chlamydiozy?Chlamydioza to wredna choroba, ponieważ często przebiega bezobjawowo. Dodatkowo badanie fizykalne często nie pokazuje nieprawidłowości. Objawy mogą pojawić się nawet kilka tygodni po zakażeniu. U kobiet może pojawić się zapalenie szyjki macicy, co objawia się bólem przy oddawaniu moczu i wydzielaniem ropy wraz z moczem. U mężczyzn pojawia się ból i wydzielina przy oddawaniu moczu. Oprócz tego występuje ból jąder z obrzękiem. Czasami może nawet dojść do zapalenia najądrza. Chlamydia może również powodować ból odbytnicy i krwawienie z odbytu, jeśli do zakażenie doszło poprzez stosunek analny. Czy chlamydiozę da się wyleczyć? Chlamydioza jest uleczalna w przeciwieństwie do niektórych infekcji przenoszonych drogą płciową. Zanim podjęte zostanie leczenie należy wykonać diagnostykę, która jest skomplikowana. Trudność postawienia trafnej diagnozy polega na tym, że choroba ta na początku nie daje objawów. Celem zdiagnozowania chlamydii należy pobrać poranną pierwszą próbkę moczu w przypadku mężczyzny. Natomiast u kobiety należy pobrać wymaz z przedsionka pochwy. Jeśli do zakażenia doszło przez gardło lub odbyt pobiera się próbkę z gardła lub odbytu. Chlamydiozę leczy się zażywając antybiotyki np. doksycyklinę. Niestety im później jest zdiagnozowana infekcja tym większa szansa na powikłania, które są groźne. Co robić po wykryciu chlamydii?W momencie, kiedy zostanie u Ciebie wykryta chlamydia KONIECZNIE powstrzymaj się od kontaktów seksualnych niezależnie od tego, czy stosujesz prezerwatywy czy nie. Dotyczy to również okresu 7 dni po zakończeniu leczenia. Jeśli wykryto u ciebie chlamydię to twój partner lub partnerka również musi przebadać się. Chlamydioza – Powikłania Późno zdiagnozowana chlamydioza może prowadzić do bardzo poważnych powikłań takich, jak: zapalenie cewki moczowej, stawów, gardzieli, astmę, zmiany w układzie nerwowym czy spadek odporności. Chlamydioza w ciążyKobieta w ciąży zakażona chlamydią z bardzo dużym prawdopodobieństwem wywoła zakażenie u dziecka podczas porodu. Ryzyko takiego zjawiska to prawie 70%. W związku z tym noworodek może zachorować na zapalenie płuc, zapalenie gałki ocznej lub spojówek. Może być to bardzo niebezpieczne, ponieważ noworodek nie ma wykształconego układu odpronościowego. Jak zapobiegać chlamydiozie?Profilaktyka chlamydiozy opiera się na ograniczeniu partnerów seksualnych i stosowaniu prezerwatyw podczas stosunku. Należy również powstrzymać się od współżycia, gdy podejrzewasz u siebie infekcję. Jeśli współżyjesz z wieloma partnerami pamiętaj o wykonywaniu regularnych badań przesiewowych. Kobiety powinny unikać częstego płukania pochwy, ponieważ zmniejsza to ilość bakterii, co powoduje większe ryzyko infekcji chcesz zostać pacjentem naszej przychodni wypełnij deklarację wyboru lekarza, a następnie przynieś ją do nas. Chlamydioza – czym jest ta choroba, jakie są jej objawy, jak wygląda leczenie i jakie leki należy przyjmować, żeby wyzdrowieć? Chlamydioza to jedna z najczęściej występujących chorób przenoszonych drogą płciową. Chociaż znana od wieków, jest to choroba trudna do wykrycia, bardzo często przebiega bezobjawowo, a przez to można się nią zarazić od osoby, która nie ma żadnych objawów. Można nią również nieświadomie zarazić partnerów lub partnerki seksualne. Zarazem – powikłania nieleczonej chlamydiozy (lub utajonej) mogą być bardzo poważne. Dlatego tak ważne jest diagnozowanie, a jeśli często zmieniasz partnerów lub partnerki – regularne badanie się w kierunku zakażenia bakteriami chlamydii. Jeśli wynik będzie pozytywny lub zauważysz u siebie pierwsze objawy chlamydiozy – skontaktuj się z lekarzem. Po konsultacji medycznej będzie on w stanie postawić diagnozę i szybko wdrożyć leczenie. Z tego tekstu dowiesz się czym jest chlamydioza, jakie są jej objawy i jakie leki możesz stosować, żeby wyleczyć się z tej choroby. Najpowszechniejsza choroba przenoszona drogą płciową (i nie tylko) – czym jest chlamydioza Chlamydioza to infekcja wywoływana przez bakterię Chlamydia trachomatis, przenoszona najczęściej w wyniku kontaktów seksualnych lub przez bakterię Chlamydia trachomatis. Uznaje się ją za jedną z najpowszechniej występujących chorób wenerycznych. Zakażenie chlamydiami jest najczęstszą przyczyną nierzeżączkowego zapalenia cewki moczowej. Chlamydioza może powodować pojawienie się dolegliwości w obszarze układu moczowo-płciowego, odbytu, oczu oraz dróg oddechowych. Choroba przebiega najczęściej bezobjawowo, co oznacza, że osoby aktywne seksualnie mogą nieświadomie zarażać swoich partnerów i partnerki. Z tego powodu wiele osób nie zauważa u siebie żadnych objawów i przez wiele lat może funkcjonować bez poważniejszych dolegliwości, a mimo tego – zarażać inne osoby. Co powoduje chlamydiozę? Chlamydiozę u ludzi powodują bakterie z rodzaju Chlamydii (łac. Chlamydiae): Chlamydia trachomatis – można się nią zarazić w wyniku kontaktów seksualnych (przenoszona drogą płciową – występuje około 15 odmian tej bakterii); Chlamydia pneumoniae – rozprzestrzenia się drogą kropelkową; Chlamydia psittaci – można się nią zarazić od ptaków. Bakterie chlamydii są gram-ujemne, czyli barwią się na czerwono przy badaniu laboratoryjnym metodą Grama. Grupy ryzyka zachorowaniem na chlamydiozę Podobnie jak w przypadku wielu chorób przenoszonych drogą płciową – zakażenia chlamydiami częściej występują u osób aktywnych seksualnie, ale podejmujących „ryzykowne” zachowania seksualne. Do takich zachowań zalicza się uprawianie seksu bez antykoncepcji barierowej (prezerwatywy) oraz częste zmiany partnerów seksualnych. Jako dodatkowe czynniki, które zwiększają ryzyko zachorowania na chlamydiozę, można wymienić uprawianie seksu oralnego i analnego, a niekiedy – przejście chorób wenerycznych w przeszłości. Badania amerykańskiego CDC pokazują, że zakażenia chlamydiami pojawiają się najczęściej u osób w wieku 15-24 i nieco rzadziej w grupie 25-29 lat. Na podstawie tych danych można stwierdzić, że na chlamydiozę częściej zapadają osoby młode i aktywne seksualnie. Częstszym zakażeniom sprzyja również bezobjawowy charakter tej choroby – można ją przejść bez żadnych objawów, co nie zmienia faktu, że podczas kontaktów seksualnych może dojść do zarażenia partnera lub partnerki. Innymi słowy – jeśli znajdujesz się w grupie ryzyka i często zmieniasz partnerów seksualnych, regularnie przeprowadzaj badania w kierunku zakażenia chlamydia (oraz innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową). Pamiętaj też, że prezerwatywa, chociaż zapewnia pewną ochronę, nie daje stuprocentowego bezpieczeństwa jeśli chodzi o zakażenie chorobami przenoszonymi drogą płciową (włączając w to chlamydiozę). Nie chroni też w stu procentach przed nieplanowaną ciążą. Jak można się zarazić chlamydiozą? Jak wspomniałem – chlamydioza jest chorobą przenoszoną drogą płciową, którą można zarazić się od osób zakażonych, ale niemających objawów. Oznacza to, że możesz zarazić się nią w wyniku różnego typu kontaktów seksualnych: od typowych stosunków dopochwowych, przez seks oralny, petting, przypadkowe przeniesienie bakterii z zabawek erotycznych czy seks analny. Bakterie mogą zarazić nie tylko narządy płciowe, ale w efekcie dawać też objawy na innych częściach ciała, które miały kontakt z bakteriami. Chlamydia może zaatakować na przykład gardło – może się tam znaleźć poprzez seks oralny lub petting (bakterie mogą być przeniesione w okolice jamy ustnej na dłoniach). W podobny sposób bakterie chlamydii mogą zakazić na przykład oczy. Innymi słowy: jakikolwiek kontakt z zakażonymi chlamydiami obszarami ciała może prowadzić do zachorowania oraz pojawienia się objawów. Chlamydiozą może zarazić się również dziecko od matki podczas porodu – zarówno siłami natury (wtedy dziecko ma kontakt z drogami rodnymi matki), jak i podczas cesarskiego cięcia (zdarza się to rzadziej). W odpowiedzi na ryzyko zakażenia chlamydiozą dzieci medycyna stworzyła specjalne procedury chroniące noworodki przed negatywnymi konsekwencjami tej choroby. Co mogą zaatakować bakterie z rodziny chlamydia (gardło, układ moczowy, itp.)? Bakterie Chlamydiosis mogą atakować różne obszary ciała, z którymi mają kontakt. Najczęściej występują objawy związane z zakażeniem układu moczowo-płciowego – pęcherza moczowego, pochwy, penisa. Zarówno u kobiet i u mężczyzn ta choroba może powodować chlamydiowe zapalenie cewki moczowej. Bakterie mogą atakować również odbyt (najczęściej w przypadku osób uprawiających bierny niezabezpieczony seks analny) lub gardło (w wyniku przeniesienia bakterii w okolice jamy ustnej lub po seksie oralnym). W przypadku zakażenia gardła, chlamydioza ma przebieg bezojawowy; w przypadku zakażenia odbytu – może pojawić się śluzowo-ropna wydzielina z domieszką krwi oraz uczucie pieczenia w okolicach ujścia jelita grubego. Obie płcie są narażone również na reaktywne zapalenie stawów (zespół Rittera) – jest to rzadka choroba powodowana przez bakterie chlamydia trachomatis, która objawia się chlamydiowym zapaleniem spojówek, cewki moczowej i stawów. Jak podają badania epidemiologiczne – ta choroba może pojawiać się w bardzo niewielu przypadkach, jednak jest jedną z konsekwencji zakażenia chlamydiami. Objawy chlamydiozy u mężczyzn i kobiet Chlamydioza jest podstępną chorobą, bo można ją przejść zupełnie bez objawów lub może ona dawać niejednoznaczne symptomy chorobowe. Zakażenie chlamydiami czasem przypomina zakażenie rzeżączką (więcej o nich w dedykowanym artykule). Szacuje się, że u połowy mężczyzn i ¾ zakażonych kobiet nie pojawiają się żadne objawy wskazujące na zakażenie bakteriami z rodzaju Chlamydia. U pozostałych chorych mogą pojawić się objawy zbliżone do tych przy zapaleniu cewki moczowej – swędzenie i pieczenie podczas oddawania moczu, niekiedy może pojawić się wydzielina sącząca się z cewki moczowej. Może być ona wodnista, śluzowa, śluzowo-ropna lub ropna (dlatego objawy zakażenia mogą być niejednoznaczne), a chorobie może towarzyszyć zaczerwienienie w okolicy ujścia cewki moczowej. Te objawy łatwo pomylić z innymi zakażeniami układu moczowo-płciowego, dlatego tak istotna jest diagnostyka i badania. W przypadku mężczyzn mogą pojawić się bardziej jednoznaczne objawy, takie jak obrzęk jąder, bóle stawów, stan zapalny w okolicach odbytu (na przykład po seksie analnym lub innych bardziej skomplikowanych zachowaniach seksualnych) czy ból jąder (niezwiązany z napięciem seksualnym). W przypadku zakażenia odbytu, chlamydioza objawia się śluzowo ropną wydzieliną oraz pieczeniem okolic ujścia jelita grubego. Chlamydioza może objawiać się również zapaleniem szyjki macicy (jest to najczęstszy efekt kontaktu z bakteriami chlamydii), jednak w większości przypadków przebiega bezobjawowo. Symptomy, które mogą się pojawić i wskazywać na tę chorobę to obrzęk, wydzielina w ujściu szyjki macicy, zaczerwienienie tarczy szyjki macicy, pojawienie się śluzowo-ropnej wydzieliny z pochwy czy plamień i krwawień między miesiączkowych. Wśród najczęstszych objawów zakażenia chlamydiozą wymienia się: pojawienie się krwawienia z pochwy; ból podczas seksu; bóle w okolicy podbrzusza; śluzowo-ropną wydzielinę z pochwy lub odbytu; pieczenie podczas oddawania moczu; krwawienie pojawiające się w trakcie lub po stosunku seksualnym, ale niezwiązane z cyklem miesiączkowym czy dysfunkcjami w budowie penisa (np. stulejką). W przypadku zakażenia spojówek (mówi się wtedy o chlamydiowym zapaleniu spojówek) mogą pojawić się objawy charakterystyczne dla wielu chorób dotykających oczu: łzawienie, obrzęk powiek, śluzowo-ropna wydzielina czy światłowstręt. Jak rozpoznać chlamydiozę i czy możliwa jest diagnoza bez wychodzenia z domu? Objawy chlamydiozy są niejednoznaczne i w wielu przypadkach można mylić je z zakażeniem innymi chorobami – od zapalenia pęcherza moczowego (też ostrego), przez nieprawidłowości w budowie penisa, kłopoty z napięciem mięśni dna miednicy (bóle podczas stosunku), aż do zakażeń chorobami wenerycznymi czy skrajnych przypadków grzybicy pochwy czy kandydozy penisa. Badania dotyczące chlamydiozy przeprowadzane są najczęściej w laboratoriach diagnostycznych. Skierowanie wypisuje lekarz wenerolog, jednak jest możliwość przeprowadzenia testu prywatnie w laboratoriach badawczych. Badania w kierunku zdiagnozowania chlamydii może być wykonane z moczu, krwi i z wymazu pochwy lub szyjki macicy. W zależności od decyzji lekarza może być też potrzebny wymaz z cewki moczowej lub odbytu. Pamiętaj, że możesz też skorzystać z domowych testów na chlamydie dostępnych w aptekach. Po wykonaniu takiego testu (jeśli daje pozytywny wynik) warto skorzystać z konsultacji online w i otrzymać diagnozę oraz rozpocząć leczenie. Bez wychodzenia z domu. Regularne badanie się w przypadku osób aktywnych seksualnie i zmieniających często partnerów jest objawem zdrowego rozsądku oraz szacunku do zdrowia swojego i osób, z którymi uprawiasz seks. Pamiętaj też, że po diagnozie musisz koniecznie poinformować swoich partnerów i partnerki seksualne, że stwierdzono u Ciebie chlamydiozie i oni też powinni poddać się leczeniu prewencyjnemu, a przynajmniej się zbadać. Biorąc pod uwagę ilość powikłań i to, że chlamydioza może przebiegać bezobjawowo – to bardzo ważne. Powikłania chlamydiozy – nieleczonej, ukrytej lub ignorowanej Jak wspomniałem – chlamydioza jest podstępną chorobą, która nie daje często żadnych objawów. Nie zmienia to faktu, że choroba rozwija się w organizmie i może powodować poważne dla zdrowia powikłania. Wśród najpoważniejszych należy wymienić bezpłodność u kobiet – w wyniku pojawienia się uszkodzeń i bliznowacenia jajowody mogą stracić drożność, a tym samym uniemożliwić zajście w ciążę. Nieleczone lub bezobjawowe zakażenie chlamydia może też utrudniać zajście w ciążę – przewlekły stan zapalny macicy i jajowodów może przebiegać bez jednoznacznych objawów, a dodatkowo upośledzać działanie narządów rodnych. W efekcie mogą pojawić się poważne problemy – między innymi dlatego kobietom starającym się o dziecko zaleca się komplet badań, włączając w to sprawdzenie, czy nie chorują na chlamydiozę. Zakażenie chlamydiami u mężczyzn może prowadzić do stanu zapalnego najądrzy (jego częstym objawem jest opuchlizna krocza, niekiedy bóle w pachwinie i wysoka temperatura). Poważnym powikłaniem po nieleczonej chlamydiozie jest zapalenie gruczołu krokowego. Innym efektem zakażenia chlamydiami może być pojawienie się problemów ze stawami, a w przypadku kobiet w ciąży – zakażenie dziecka tymi bakteriami. Lista pozostałych powikłań po przebytej, ignorowanej lub bezobjawowej chlamydiozie to: pojawienie się chronicznych bólów miednicy, powodowanych przez zrosty; zapalenie narządów znajdujących się w miednicy mniejszej, a w efekcie – poważne upośledzenie ich działania (jajowodów, tkanek otaczających i samej macicy); zapalenie jąder i najądrzy; kobiety zakażone wirusem HPV są bardziej narażone na rozwój raka szyjki macicy. Chlamydioza w ciąży: dlaczego badania w kierunku wykrycia tej choroby są ważne? Jedną z najważniejszych rzeczy po pojawieniu się pierwszych objawów zapłodnienia i ciąży jest skontaktowanie się z ginekologiem. I poza standardowym leczeniem wszystkich ubytków w zębach, badaniami USG i innymi – ważne jest sprawdzenie, czy nie chorujesz na żadne ukryte lub bezobjawowe choroby weneryczne. To standardowa procedura, która pozwala zapewnić bezpieczeństwo ciąży i matki. Jak wspomniałem – medycyna wypracowała standardy postępowania w przypadku pojawienia się pozytywnego wyniku zakażeniem chlamydiami, a ginekolog prowadzący ciąże będzie w stanie stwierdzić, co należy zrobić, żeby zmniejszyć ryzyko pojawienia się powikłań związanych z chlamydiozą w ciąży i po porodzie. Wśród najważniejszych powikłań związanych z chlamydiozą w ciąży należy wymienić większe szanse na ciążę pozamaciczną, przedwczesny poród czy zakażenie dziecka w czasie porodu. Jak wygląda leczenie chlamydiozy (jakie leki, jak stosować i dlaczego bez antybiotyku się nie obejdzie)? Należy zacząć od tego, że „naturalne leczenie chlamydiozy” niestety nie sprawdza się i konieczne jest wprowadzenie antybiotyku. W leczeniu chlamydiozy najczęściej stosuje się antybiotyki zawierające doksycyklinę. Leczenie chlamydiozy trwa najczęściej przez siedem dni (dwie dawki na dobę), jednak Twój lekarz może zadecydować inaczej. W naszej przychodni online możesz przejść konsultację medyczną w kierunku chlamydiozy i – po pozytywnej weryfikacji formularza medycznego – otrzymać e-receptę lub receptę transgraniczną na jeden z dwóch leków mających jako główny składnik czynny doksycyklinę: Doxycyclinum lub Unidox Solutab. Dawkowanie oraz zalecenia otrzymasz od lekarza, który będzie analizował Twój formularz. Istnieją alternatywne terapie antybiotykowe, które mogą być stosowane w przypadku kobiet w ciąży lub osób chorych na inne infekcje (na przykład zakażenie wirusem HIV), jednak powinny być one prowadzone przez odpowiednich lekarzy specjalistów. Jak uniknąć zakażenia – profilaktyka chlamydiozy Najważniejszą profilaktyką chlamydiozy jest unikanie ryzykownych zachowań seksualnych – częstych zmian partnerów oraz uprawiania seksu (również oralnego i analnego) bez zastosowania jakiejś metody antykoncepcji mechanicznej (np. prezerwatywy męskiej lub damskiej). Takim zabezpieczeniem jest przede wszystkim prezerwatywa, która jako jedyna metoda antykoncepcji zapewnia ochronę przed nieplanowaną ciążą i chorobami przenoszonymi drogą płciową – w tym chlamydiozą. Oczywiście – nie ma stuprocentowej pewności, że używanie prezerwatyw w czasie seksu zawsze zapewni ochronę przed zakażeniem chorobami przenoszonymi drogami płciowymi, ale z pewnością zmniejsza szanse na przekazanie którejś z nich partnerowi lub partnerce. Co możesz zrobić, żeby zmniejszyć szanse na zakażenie chlamydiozą: zawsze w czasie seksu z nowym partnerem lub partnerką (zanim się przebadacie) – skorzystaj z prezerwatywy; jeśli możesz (lub chcesz) – staraj się zmniejszyć ilość partnerów lub partnerek seksualnych: największym przyjacielem profilaktyki chlamydiozy jest monogamia; jeśli często zmieniasz partnerów lub partnerki seksualne (lub zdarza Ci się przygodny seks) – regularnie badaj się w kierunku chlamydiozy, kiły i innych chorób wenerycznych; dzięki temu zyskasz pewność, że nie chorujesz i nie zarazisz przez przypadek osób, z którymi uprawiasz seks; unikaj płukania pochwy – płukanki mogą zmieniać pH pochwy oraz negatywnie wpływać na florę bakteryjną w tym obszarze Twojego ciała, co zwiększa ryzyko zachorowania na chlamydiozę. Dimedic: konsultacje lekarskie online z e-receptą

chlamydioza to choroba powodowana przez bakterie